مواد گوناگونی برای تهیه اتصالات لوله استفاده می شوند. رایج ترین مواد برای ساخت اتصالات لوله عبارتند از:
فلزاتی مانند
آلومینیوم
برنج
برنز
کربن
فولاد زنگ نزن
چدن
تیتانیوم
زیرکونیوم
لاستیک و پلاستیک مانند
EPDM
CPVC
الاستومر
نایلون
پلی اتیلن (PE)
پلی پروپیلن (PP)
تفلون PTFE
پلی وینیل کلرید (PVC )
سایر مواد مانند
سرامیک
خاک رس یا خاک رس شیشه ای
بتن
فایبرگلاس یا کامپوزیت
شیشه و غیره
معیارهای انتخاب جنس اتصالات لوله:
بدنه اتصالات لوله اغلب از همان مواد پایه لوله ای است که قرار است به آن وصل شود، به عنوان مثال، فولاد، پلی وینیل کلراید (PVC)، مس یا دیگر مواد.
علاوه بر این، می توان از هر ماده ای که توسط کد یا استاندارد مجاز است نیز استفاده کرد. به عنوان مثال، اتصالات لوله ساخته شده از برنج در سیستم های لوله کشی مسی به کار می روند.
جنس اتصالات لوله باید معیارهای خاصی داشته باشد، مانند:
ماده مورد استفاده در اتصالات باید با سایر مواد موجود در سیستم سازگار باشد.
با مایعات یا جامدات در حال انتقال در لوله سازگار باشد.
در برابر نوسانات دمایی در داخل و خارج از سیستم مقاومت کند.
با سطوح مختلف فشار محیط و داخل سیستم سازگار باشد.
با در نظر گرفتن احتمال بروز آتش سوزی، زلزله و سایر عوامل پیش بینی نشده انتخاب شود
مشخصات مواد و روش ساخت اتصالات لوله به کاربرد آنها بستگی دارد.
جنس اتصالات لوله با استانداردهای خاصی مانند BSP، NPT، ASME، ASTM، DIN، JIS و غیره مطابقت داشته باشد.
پرداخت سطح اتصالات لوله نیز اهمیت بالایی دارد. تمام اتصالات لوله باید دارای پوشش مناسبی باشند زیرا اتصالات لوله معمولا در محیط های خورنده قرار می گیرد. مقاومت در برابر خوردگی بالا یکی از ویژگی های لازم برای اتصالات لوله است.
نظری نیست.